Service Level. Αύγουστος 2010
 

Service Level

Logistics & Management, Αύγουστος 2010

Η ύφεση της οικονομίας αντικατοπτρίζει τη στασιμότητα και την καθοδική πορεία των δεικτών των επιχειρήσεων. Η προσπάθεια αναθέρμανσης της οικονομίας, μέσω των επενδύσεων, βρίσκει εμπόδιο στην έλλειψη ρευστότητας. Έτσι οι προκρινόμενες διορθωτικές κινήσεις εστιάζονται στην εσωτερική αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων, για τη διατήρηση της κερδοφορίας, αλλά και στη διαμόρφωση αναπτυξιακής στρατηγικής του δημοσίου προς την κατεύθυνση αυτή, για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας.

Η μείωση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων επέβαλε έναν καλύτερο έλεγχο δαπανών με εξορθολογισμό παραγόντων κόστους όπως λειτουργίας, κεφαλαίου, δέσμευσης προμηθειών, αγοράς, κυριότητας, διαχείρισης, εφοδιασμού, διατήρησης υψηλών αποθεμάτων, φθοράς και εργατικού κόστους. Η αναθεώρηση στρατηγικών επιλογών του “make or buy” για τις παραγωγικές και του “outsourcing” για τις παροχής υπηρεσιών, μπορεί να κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις που μεταφράζονται σε κερδοφορία. Με τον τρόπο αυτό η απώλεια σε κέρδη περιορίζεται και διατηρείται η πολυπόθητη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Η μείωση των αποθεμάτων, η αύξηση της κυκλοφοριακής ταχύτητας αποθέματος, η ένταξη νέων συστημάτων JIT, η οργάνωση των προμηθειών προς την κατεύθυνση της συγκέντρωσης είναι μερικά παραδείγματα επωφελούς μεταβολής. Η ανάδειξη καινοτόμων υλικών ή και δραστηριοτήτων που αποφέρουν κέρδος αντιμετωπίζουν επίσης αποτελεσματικά την κρίση.

Ειδικότερα για τις επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, η ευρεία εσωτερική αναδιάρθρωση γίνεται με το υπεργολαβικό όπλο του “outsourcing” που δίνει δυνατότητες άμεσης και ευέλικτης επέκτασης δραστηριοτήτων σε νέους εξειδικευμένους τομείς. Στην εσωτερική λειτουργία της επιχείρησης, μια μικρή μείωση του Quality Of Service ή του Service Level, μειώνει ανεπαίσθητα την ποιότητα των υπηρεσιών και τη μεταβολή της εξυπηρέτησης, ενώ μειώνει ραγδαία το κόστος παραγωγής της.

Παρόμοιες ενέργειες στρατηγικής που καθιερώνονται ως cost fitness, αναδύονται στη διεθνή βιβλιογραφία και παραπέμπουν σε μείωση κόστους, εξορθολογισμό εξόδων για παροχή υπηρεσιών, επίτευξη αποδοτικής λειτουργίας με παράλληλες νέες εισόδους σε νέες αγορές με στόχο την ανάπτυξη.

Ποιες επιχειρήσεις όμως θα επενδύσουν μη έχοντας ρευστό; Ποιες θα λάβουν την απόφαση χρηματοδότησης; Ποιοι χρηματοδοτικοί φορείς θα αναλάβουν το ρίσκο της επένδυσης; Τα ερωτήματα αυτά καλείται να επιλύσει η δημόσια συνεισφορά κεφαλαίων ή εγγυοδοσίας που θα ωθήσει στην ανάπτυξη. Πιο συγκεκριμένα, η πρακτική στήριξη ρευστότητας και κάλυψης κεφαλαίων επενδυτικών κινήσεων, που σήμερα γίνεται μέσω του ΕΣΠΑ, συντελεί στην επενδυτική συνεισφορά. Δεν καλύπτει όμως τις ανάγκες ρευστότητας αφού δεν μεταφράζονται σε πάγια, διατηρώντας τη δυσπιστία των επιχειρήσεων και την αναποτελεσματικότητα του προγράμματος. Στα €100 καθαρής επένδυσης, με 35% επιδότηση σε 3 δόσεις, απαιτεί ρευστό με ΦΠΑ €123 μείον €10 από την 1η δόση. Έτσι, επένδυση €100 απαιτεί αρχικό ρευστό €113, διαμορφώνοντας ένα πιο δύσπιστο επενδυτικό περιβάλλον από αυτό που εξαγγέλθηκε μειώνοντας και την αποτελεσματικότητά του.
 
Ιωάννης Σιαμάς
Logistics Engineer, MEng, MSc
Πρόεδρος ΠΕΕΔ