Οι διεθνείς σχέσεις της χώρας μεταβάλλονται. Ξεφεύγουν από το δόγμα στρατιωτικής διασφάλισης των συνόρων και μετατρέπονται σε πολιτικοοικονομική αξιοποίηση των συνόρων. Η εκμετάλλευση κάθε σημείου μεταξύ των χωρών ακόμα και των διεθνών υδάτων, γίνεται αντικείμενο έντονης διαπραγμάτευσης. Χρειάζεται διευθέτηση και ορισμός των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) όχι μόνο με τους γνωστούς γείτονές μας, αλλά και με όλη τη Μεσόγειο στοχεύοντας σε εξαιρετικά προσοδοφόρες επενδύσεις. Όμως, ενώ προσπαθούμε να βρούμε πόρους εκμετάλλευσης και πέραν των συνόρων, την ίδια στιγμή υπάρχει ατολμία στη διατήρηση των εντός συνόρων επενδύσεων. Η Cosco για παράδειγμα, εδραιώθηκε στο λιμάνι του Πειραιά, ζήτησε όμως και εξασφάλιση ολόκληρου του διαύλου διακίνησης μέχρι τα βόρεια σύνορά μας. Εμφανίστηκε διατεθειμένη να προχωρήσει και σε άλλες επενδύσεις, εξασφαλίζοντας έτσι ήρεμο κοινωνικό κλίμα, ανοικτή δίοδο και συμμετοχή της στις ευρωπαϊκές εξελίξεις ως ευρωπαϊκή κοινοπραξία με τον ΟΛΠ. Εκμεταλλεύεται την ελληνική ανάγκη για ξένες επενδύσεις γεγονός που εκδήλωσαν με το ενδιαφέρον τους στο ύψιστο επίπεδο του Πρωθυπουργού. Εξάλλου, οι προηγούμενες κυβερνητικές υποχωρήσεις που επέκτειναν την «κακή» σύμβαση παραχώρησης και σε επίπεδο μεταποίησης ήταν η εγγύηση των όσων πρόκειται να συμβούν. Η ελληνική κυβέρνηση, ως έχει ξαναγραφεί στην ίδια στήλη, εκβιάζεται από τους Κινέζους για τους όρους συμμετοχής της στο διαγωνισμό του Εμπορευματικού Κέντρου του Θριασίου Πεδίου. Οι συνεχείς μεταβολές των όρων του διαγωνισμού μεταφράζονται σε διεκδικήσεις δημιουργίας ζώνης μεταποίησης, ζώνης ελευθέρων συναλλαγών και εκθεσιακού κέντρου. Το αρνητικό αυτό κλίμα προσλαμβάνεται ως διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας. Αντίστοιχες υποχωρήσεις, βέβαια, γίνονται σε όλες τις πύλες εισόδου, στα transit και πρόσφατα στα χερσαία σύνορά μας με την εγκατάσταση πρατηρίων αδασμολόγητου καυσίμου. Σαφώς δεν πρέπει να δημιουργηθεί Κινέζικη νησίδα στην Αττική, αλλά θα ήταν τόσο δύσκολο να φιλοξενούμε μια ευρωπαϊκή εκδοχή των κινεζικών εκθέσεων; ή μήπως κάτι τέτοιο δεν το θέλουν οι οργανωτές εκθέσεων της Γερμανίας που σήμερα τις φιλοξενούν; Από τις πιο πάνω διεκδικήσεις δε φαίνεται να γίνεται καμία αποδεκτή, με αρνητικές συνέπειες στην εξέλιξη των επενδυτικών της πλάνων. Όμως, ο διαγωνισμός δεν μπορεί να προχωρήσει εκβιαστικά, ούτε οι επενδυτές μπορούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους, αλλά και η πολιτεία πρέπει να πάψει να εξαντλεί την αυταρχικότητά της στην επιχειρηματικότητα.